19 marca 1920 Józef Piłsudski został pierwszym marszałkiem Polski.

19 marca 1920 roku Józef Piłsudski przyjął dla siebie i zatwierdził jako Naczelny Wódz unikatowy stopień Pierwszego Marszałka Polski. W niedzielę 14 listopada 1920 roku na Placu Zamkowym w Warszawie miało miejsce uroczyste wręczenie buławy marszałkowskiej Pierwszemu Marszałkowi Polski Józefowi Piłsudskiemu. Buławę, symbol władzy i bezwzględnego posłuchu, Naczelnemu Wodzowi Polskich Sił Zbrojnych wręczył żołnierz frontowy. Buława została poświęcona przez biskupa polowego Stanisława Galla w czasie polowej mszy świętej.

13 kwietnia 1923 roku prezydent Stanisław Wojciechowski na wniosek ministra spraw wojskowych gen. Kazimierza Sosnkowskiego i premiera gen. Władysława Sikorskiego mianował gen. Ferdinanda Focha marszałkiem Polski. 15 kwietnia 1923 roku generał Kazimierz Sosnkowski wręczył mu nominację.

10 listopada 1936 roku prezydent Ignacy Mościcki mianował gen. Edwarda Śmigłego-Rydza generałem broni i jednocześnie marszałkiem Polski oraz odznaczył Orderem Orła Białego. Buławę marszałkowską poświęcono w kaplicy Zamku Królewskiego w Warszawie. Uroczystość przekazania jej Edwardowi Śmigłemu-Rydzowi miała miejsce na dziedzińcu Zamku Królewskiego. Brali w niej udział przedstawiciele Rady Ministrów, delegacje pułków, duchowieństwa, attaché wojskowi i poczty sztandarowe wojska. Mianowanie Edwarda Rydza-Śmigłego na stopień marszałka Polski zostało negatywnie przyjęte przez część obozu sanacyjnego. Szczególnie „starzy” piłsudczycy uważali, że godność ta należała się jedynie Józefowi Piłsudskiemu, a Edward Śmigły-Rydz nie zasługiwał na takie wyróżnienie. Walery Sławek uznał datę mianowania nowego marszałka Polski za najsmutniejszy dzień w swoim życiu. Podwójna promocja Edwarda Rydza-Śmigłego była nazywana przez jego przeciwników politycznych ironicznie „buławizacją”.