21 kwietnia 1791 - Uchwalenie przez Sejm Wielki prawa o miastach

Sejm Wielki, zwany także Czteroletnim, obradował od 6 października 1788 roku do 29 maja 1792 w Warszawie. Był to pierwszy za panowania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego Sejm związany konfederacją, na którym nie obowiązywało liberum veto, a decyzje podejmowano większością głosów.

Jednym z najważniejszych osiągnięć sejmu - obok uchwalenia w 1791 roku Konstytucji 3 maja - było ustanowienie prawa o miastach.

Mieszczanie rezydujący w miastach królewskich nie tylko otrzymali prawo nietykalności osobistej, dostęp do urzędów, prawo nabywania ziemi i powoływania samorządów, ale również zagwarantowano im udział w sejmach. Szlachta mogła odtąd zajmować się handlem i rzemiosłem oraz sprawować urzędy miejskie. Na kształt reformy niewątpliwy wpływ miała tzw. czarna procesja z 1789 roku — manifestacja przedstawicieli 141 miast, podczas której ubrani na czarno mieszczanie zanieśli królowi memoriał zawierający ich postulaty. Uchwalona ustawa nie obejmowała miast prywatnych.